Fabio, bedenker en facilitator van flow!

“Ik ben erg handig. Ik vind het geweldig om functionele mechanische oplossingen te ontwerpen.” , geeft Fabio toe tijdens ons interview.

Ik geloof oprecht dat ik een bijdrage lever. Ik ontwerp functionele, duurzame en esthetische apparaten.

Ik heb Ik begon met diabolo toen ik 15 was . Ik heel snel verslaafd aan dit object dat mij in staat stelde creatief te zijn en dat bood mij een grote vrijheid van beoefening vanwege de verscheidenheid aan mogelijke technieken. Ik herinner me dat ik urenlang oefenen in mijn kamer ... markeringen maken op het plafond... Toen begon ik met jongleurvrienden om te gaan en een balletje te gooien een paar ballen en clubs . Maar ik bleef lange tijd erg gecentreerd op de diabolo.

In 2002 Ik vertrok om me te vestigen en te werken in Tahiti, Polynesië Frans . Op dat moment en op die plaats was het onmogelijk om te kopen of om wat diabolo-touw bij mij te laten bezorgen. Ik verwaarloos mijn eerste apparaat.

In 2006 kwam een vriend bij mij op bezoek en nam mij mee terug een paar vuurpoi . Ik vind het grappig, maar het is niet niet gepassioneerd. In In 2010 begon ik een beetje te reizen in Zuidoost-Azië met Olive (een (heel goede vriend die ik op de ingenieursschool heb ontmoet) die, hij, die met passie oefent, is erkend in de wereld van erwten en Begin met multi-staf (manipulatie en jongleren) .

Dus ik motiveert me als ik met hem in contact kom, maar ik heb nooit echt een connectie met hem gehad de poi. En in 2012 heb ik deelgenomen aan de eerste “ Pirate’s Retraite in Indonesië . En daar komt de grote klap. Het is een evenement georganiseerd door Jay Fire Cat die alle toptalenten kent flow arts en brengt een indrukwekkende line-up van docenten samen van zeer hoog niveau. Daar ontdekte ik onder andere het personeelscontact . Daar kreeg ik het flow art- virus te pakken.

Ik heb nam deel aan talrijke edities van de Piratenretraite die werd mijn kom vol flow-kunst van het jaar. Na deze gebeurtenis, Ik keerde terug naar Tahiti met een hoop training te doen. voor een jaar. In 2014 kocht ik mijn eerste drakenstaf . Dit hetzelfde jaar sloot ik me aan bij “ Te Mama Ahi ” (“de “kinderen van vuur” in het Tahitiaans), een vuurdansgezelschap traditioneel .

Daar begin ik heel regelmatig op te treden op het podium. Ik herinner mij de ontvangst met grote emotie die ik in deze troep heb ontvangen. Ik was de enige westerling. En toen de hele groep het podium opkwam met lokale muziek (percussie en ukelele) Ik heb liever stukken gekozen piano en violen ! Het contrast was voor Leon TEAI , het hoofd van de troep. Ook al moesten we altijd heel erg Als professional had ik op het podium een grote artistieke vrijheid. Het was geweldig!

In 2015, ik ontmoet Brett (ook bekend als Brettstargalactica) die mijn Dragon Staff sensei en goede vriend. Het is duidelijk dat hij heeft mijn praktijk en bijgevolg de loop van mijn leven beïnvloed gezien mijn huidige activiteiten. In In 2016 verliet ik Polynesië om terug te keren naar Europa. En ik besluit om de wereld rond te reizen en mij bijna uitsluitend te wijden aan mijn artistieke aanleg. Dit is wanneer ik begin met heel serieus trainen en vooral ontwikkelen concepten en technieken in de praktijk van de drakenstaf.

In In 2001 behaalde ik een ingenieursdiploma in klimaattechniek en Energie . In 2002 verhuisde ik naar Tahiti. Ik heb begon te werken als bedrijfsleider en manager van bouwplaats in het gebouw . Toen heb ik een ontwerpbureau opgericht. Ik was ook leraar wiskunde en natuurkunde fysiek . En uiteindelijk bekleedde ik de functie van verantwoordelijk voor de technische diensten in het ziekenhuis van Tahiti .

Daarna Ik heb een midlifecrisis gehad!

I Ik ben erg handig . Ik hou van het ontwerpen van mechanische oplossingen functioneel .
In 2016, ik verliet Polynesië om terug te keren naar Europa en ik oefen de drakenstaf elke dag . Maar op het moment dat de drakenstaf De trainingen die op de markt beschikbaar zijn, passen niet bij mij.
In September 2017, ik ontwerp de spiralen (die nu het Flowbonacci-logo)… maar in eerste instantie is het idee niet om ermee te handelen.
Integendeel, ik wilde dit juist zo houden model exclusief voor mij en hebben zo een visuele identiteit eigen. Ik maak de eerste prototypes in een FAB LAB in Bourges . En ik ga reizen. Canarische Eilanden, Australië, China, Thailand, Indonesië … En in elke fase wordt mij gevraagd waar we deze artikelen kunt kopen. Terug in Frankrijk in juni, lanceer ik een eerste productie, het gaat heel goed en het avontuur Flowbonacci wordt gelanceerd .

I Ik geloof oprecht dat ik iets te bieden heb. Ik maak apparaten functioneel, duurzaam en esthetisch (dat is subjectief, maar Ik krijg goede feedback op mijn zoektocht naar minimalistisch design. Mijn klanten zijn tevreden met de apparatuur die ze kopen Stroombonacci . En dan is de ultieme beloning om te landen in een conventie en kijken hoe mensen plezier hebben met mijn creaties . Want in werkelijkheid is het de praktijk die de kwaliteit bepaalt. van een apparaat.

Het is Zeer variabel. Toen ik met Te Mama Ahi op tournee was, wist ik zoveel mijn nummer dat ik zelfs de vrijheid had om naar de publiekelijk met kwaadaardigheid, had ik de indruk dat de tijd strekken. Terwijl tijdens bepaalde passages op het podium meer recentelijk begint de muziek en word ik er helemaal door opgeslokt mijn nummer… zozeer zelfs dat ik, als het klaar is, de het voelde alsof het maar een paar momenten duurde!
Door de jaren heen uit de praktijk heb ik geleerd om met stress om te gaan, en bovendien Ik hou van dit gevoel. Maar ik denk dat het allerbelangrijkste is scène gaat over plezier hebben. Dit zijn zeldzame momenten en schitterend. Het is een fractie van een moment waarop ik mijn oefenen voor een publiek. Voor mij is het een prachtige situatie. en bevoorrecht. Voor wat het eigenlijke begrip is van de psychische toestand, de ervaring heeft mij geleerd dat zeker podiumuitstraling en behendigheid kan worden aangetast door stress, maar dat de scène kan ze ook overstijgen en leiden tot het presenteren van het beste van zichzelf.
En Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om een boek aan te bevelen dat in 1990 door Mihaly CSIKSZENMIHALYI getiteld “FLOW”. (Niets specifiek te zien bij flow arts). Hij houdt zich bezig met de psychologie van optimale ervaring en toegang naar het geluk dat hieruit mogelijk voortvloeit. En door velen aspecten, dit quasi-academische traktaat kan uw vragen beantwoorden vraag.

Groot debat dat er voor mij geen is! I vindt dat de wereld van de flow arts nog erg jong is. En dat als Als tiener denkt hij dat hij anders en revolutionair is. Daar volwassenheid zal komen… Meer serieus, het is voor mij onmogelijk om me voor te stellen dat de wereld vloeiende kunsten (ik vertaal graag “flow arts”) los te koppelen van jongleren, het circus en de wereld van entertainment in algemeen. Bij dezelfde titel als alle melodie-instrumenten stemmen af op bekende en oude toonbereiken, de vloeiende kunsten zullen inspiratie putten uit hun voorouders en zich verankeren in de grote traditie van de theatervoorstelling.

Ja, Ik ben lid van de APCCV (Association of Circus Professionals) vanuit Valencia in Spanje waar ik woon) en ik neem in deze hoedanigheid deel aan verschillende shows en andere projecten, waaronder één die mij interesseert met name in het hart: deze vereniging is zeer betrokken in het sociale circus; en in deze context geef ik drakenlessen personeel voor blinde en slechtziende mensen. Het is een ervaring absoluut opwindend en zeer de moeite waard.